กอดนี้จะปลอบประโลมจิตใจฉันให้กล้าที่จะรัก กล้าที่จะเจ็บปวดได้ต่อไป
Do You Like Brahms? ซีรีส์โรแมนติกดราม่า ที่มีฉากหลังเป็นดนตรีแสนไพเราะ เรื่องราวของเหล่านักดนตรีที่ไล่ตามหาความฝัน เงินตรา อาชีพ และความรัก เรตติ้งเฉลี่ย 5.3% (จาก EP1-EP8)
บทละครในเรื่องนี้มีความหมายลึกซึ้งในหลายฉาก จาก 8 ตอนที่ผ่านมา ฉากที่ตรึงใจเป็นที่สุด คงจะหนีไม่พ้น ฉากกอดปลอบประโลมจิตใจที่จะขอรีวิว และพูดถึงเน้นๆ ในบทความนี้
ตัวละคร แชซงอา เป็นตัวละครที่ระมัดระวังตัวในเรื่องการวางตัว ถึงแม้เธอจะมีอายุเท่ากับ พัคจุนยอง และผู้ใหญ่ยังเปิดทางให้ทำความรู้จักกันในฐานะเป็นเพื่อนกันและพูดกันแบบเพื่อน (ไม่ต้องใช้คำทางการและสุภาพ) และถึงเธอจะเป็นแฟนคลับของเขา แต่เธอก็ปฏิเสธ และขอพูดแบบสุภาพกับเขา ลึกๆ เธอน่าจะตระหนักว่า เธอกับเขาเป็นนักดนตรีที่อยู่คนละระดับกัน เขาเป็นถึงนักเปียโนชื่อดังระดับโลก ในขณะที่เธอ ยังไม่เคยแม้แต่เดบิวต์ในฐานะนักไวโอลีนมืออาชีพเลยสักครั้ง ซึ่ง พัคจุนยอง เองก็ไม่ได้รู้สึกว่า เธอรังเกียจหรือไม่ชอบ แต่รับรู้ได้ถึงการให้เกียรติซึ่งกันและกัน
ความสัมพันธ์ของ พัคจุนยอง และ แชซงอา ดำเนินไปเรื่อยๆ ด้วยความเรียบง่าย ทั้งคู่พูดคุยกันตามปรกติ มีการเว้นระยะห่างกันที่ลงตัว ไม่อึดอัด จุนยอง รู้เรื่องราวรัก 3 เส้าของ ซงอา จากการพูดคุยและสิ่งที่เขาได้เห็นเองกับตา ซึ่งทำให้อ่านสถานการณ์ออกได้ไม่ยากเลย ทำให้เขาอยากช่วยเหลือเธอด้วยการปิดบังเรื่องราวการถูกหักหลังจากคนที่เธอแอบรัก
เรื่องราวใน Do You Like Brahms? EP6 ดำเนินมาถึงเวลาที่ พัคจุนยอง รู้ว่า แชซงอา กำลังเสียใจ อกหัก เขาจึงเลือกที่จะใช้ดนตรีปลอบประโลมเธอแทนคำพูด ตอนแรกเขาเล่นเปียโนเพลง Moonlight Sonata ที่เป็นเพลงโปรดของเธอ แต่ในเวลานั้น เธอขอร้องให้เขาหยุดเล่นเพลงนี้ เพราะเธอไม่อยากฟัง เขาจึงค่อยๆ เปลี่ยนเป็นเพลง Happy Birthday เพื่อมอบแด่เธอในคืนวันเกิดอันแสนเศร้า ซึ่งมันช่างมีความหมายมากมายเหลือเกิน นอกจากนี้ บทละครยังลึกซึ้งด้วยการให้ พัคจุนยอง ใช้ประโยคที่ว่า..
“พวกเรามาเป็นเพื่อนกันไหมครับ”
จะเห็นว่าประโยคนี้เป็นรูปสุภาพของคนเกาหลี เมื่อแปลเป็นภาษาไทย ก็จะลงท้ายด้วย ครับ/ค่ะ แต่หลังจากที่ พัคจุนยอง พูดประโยคนี้ เขาก็ตัดสินใจเปลี่ยนคำในประโยคเป็น
“เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ”
พัคจุนยอง ถือว่า ถ้าจะเป็นเพื่อนกัน ก็ไม่ควรพูดภาษาสุภาพต่อกัน เขาจึงไม่ลงท้ายด้วยคำว่า ครับ เพื่อที่จะได้ทำปลอบประโลม แชซงอา ด้วยการ..กอด พร้อมทั้งพูดว่า
“ผมกำลังกอดคุณในฐานะเพื่อนอยู่”
บทละครในภาษาเกาหลีประโยคด้านบนนี้ จริงๆ ไม่ได้ใส่ประธานกับกรรมไว้ แต่เพื่อให้การแปลที่เข้าใจในภาษาไทย จึงคงรูป “ผม” กับ “คุณ” ไว้อยู่ ถ้าจะเปรียบเทียบให้เข้าใจง่าย ก็เหมือนเวลาคนเกาหลีพูดว่า “ซารางแฮ” ที่แปลห้วนๆ ได้ว่า “รักนะ” แต่ถ้าจะให้สมบูรณ์ ภาษาไทยก็ควรแปลเป็น “ฉันรักเธอ” คือมีการเติมประธานกับกรรมให้เรียบร้อยเต็มรูปประโยค
นอกจากจะใช้ดนตรีปลอบประโลม แชซงอา แล้ว พัคจุนยอง ยังเลือกที่จะกอดเธอให้คลายเศร้าลง ซึ่งทำให้ แชซงอา ตระหนักถึงความจริงใจและพลังที่เขามอบให้ จนเธอพร้อมที่จะรักอีกครั้ง แม้จะต้องเจ็บปวดซ้ำไปซ้ำมา เธอจะยึดเอาวินาทีนี้ไว้ปลอบประโลมตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ในห้วงความคิดของเธอที่ว่า…
“ในวันหนึ่ง ถ้ามีตอนไหน
ที่ฉันต้องการการปลอบประโลมใจอีกครั้ง
ฉันจะนึกถึงวินาทีนี้คืนนั้น ฉันถึงได้รู้ว่าฉันจะยังรักต่อไป
ต่อให้เจ็บปวดอีก ซ้ำแล้วซ้ำอีก”
ดูไปก็ซึ้งในซึ้ง บทละครอะไรจะต้องสวยงามขนาดนี้ เป็นความสวยงามอย่างมีความสุข เป็นการปลอบที่สุภาพ อ่อนโยนและมีเสน่ห์อย่างคาดไม่ถึง แน่นอนว่าผู้เขียนดูกี่ครั้งก็น้ำตาริน ใครที่ยังไม่ได้ดู หรืออยากจะซาบซึ้งอีกครั้ง สามารถดูได้จากคลิปด้านล่างนี้ หรือ ลิงค์ซับไทย Do You Like Brahms? ด้านล่างสุดนี้ได้เลย
เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวของซีนที่จะประทับใจไปอีกนานแสนนาน แล้วพบกันใหม่ในรีวิวหน้า (แอดนุช)
<<คลิกที่นี่ เพื่อรับชม Do You Like Brahms? ซับไทย ทาง Viu>>
ติดตาม Content เนื้อหาดีๆ จาก KZabs ได้ 4 ช่องทาง
*ไม่อนุญาตให้คัดลอกบทความไปเผยแพร่ แต่สามารถแชร์ไปได้เลยค่ะ
