Reply1988 ฉบับพิเศษ Part2/2 ตอนจบ รักนี้ไม่ใช่แค่ฝัน
ใครยังไม่ได้อ่าน Part1 ทางนี้จ้า [Reply1988] ตอนจบ ฉบับพิเศษ “รักนี้ไม่ใช่แค่ฝัน” Part 1/2
—
เหตุผลที่ด็อกซอนตอบรับจองฮวัน…ย้อนกลับมาที่ห้องพักในโรงแรม
แม้จูบของแท็กจะดูดดื่มสักเพียงใด แต่นั่นกลับยิ่งทำให้ด็อกซอนรู้ใจตัวเอง ถึงเธอจะหลับตารับรสจูบของแท็กอยู่นั้น แต่ภาพในหัวกลับมีเพียงภาพของจองฮวันปรากฏอยู่ เธอรีบผลักแท็กออก
“แท็ก..ฉันขอโทษ” ด็อกซอนพูดออกไปพร้อมกลั้นน้ำตาที่เอ่อล้น
ด็อกซอนปฏิเสธความรักที่แท็กมอบให้ เธอตัดสินใจพูดกับเขาออกไปว่า
“แท็กอ่า..ฉันขอบคุณความรักที่เธอมอบให้กับฉัน ผู้หญิงหลายคนคงต้องนึกอิจฉาฉันอยู่แน่ๆ เลย ฉันเชื่ออย่างนั้น” ด็อกซอนพยายามปฏิเสธความรักของแท็กอย่างสุภาพ
“ฉันรู้สึกกับเธอเหมือนเพื่อน เหมือนพี่สาว พี่สาวที่ต้องคอยดูแลน้องชายที่ประสาแต่เรื่องพาดุก
ถึงฉันจะมีโนอึลอยู่แล้ว แต่เธอกลับทำให้ฉันรู้สึกถึงความเป็นพี่สาวในตัวได้มากกว่า
ฉันอยากดูแลเธอทั้งเรื่องกิน เรื่องนอน เรื่องยา เสื้อผ้า
ตอนเด็กที่เธอแขนหัก ฉันยังเป็นคนแบกเธอขึ้นหลังเองเลยนะ”
ด็อกซอนย้อนไปถึงอดีตในวัยเด็กของเธอและแท็ก
“แล้วฉันก็อยากเป็นพี่สาวที่อนุญาตให้น้องพูดแบบเป็นกันเอง
แบบไม่ต้องมีหางเสียงด้วย เธอเองก็รู้ ซองโบราเนี่ยเป็นพี่สาวที่เฮี๊ยบสุดๆ
ต้องให้ฉันพูดแบบสุภาพด้วยตลอด แล้วทุกครั้งที่ฉันพูดไม่เพราะกับหล่อน
เราจะทะเลาะกันบ้านแทบแตกทุกครั้ง เสียงจากห้องใต้ดินนี่ดังทะลุไปถึงบ้านของจองฮวันตลอดเลย..”
ด็อกซอนเผลอพูดถึง ..จองฮวัน..ออกมา มันทำให้บรรยากาศกลับมาเงียบอีกครั้งหนึ่ง
และก่อนที่บรรยากาศจะอึดอัดไปมากกว่านี้ แท็กตัดสินใจถามในสิ่งที่เขาอยากรู้
“ด็อกซอนอ่า.. 5 ปีก่อน ถ้าฉันไปตามนัดตอนที่ฉันนัดเธอไปดูหนังหลังจากกลับจากแข่งที่ปูซาน และสารภาพรักกับเธอในวันนั้น เรื่องของเรามันจะเปลี่ยนไปมั้ย?..”
ด็อกซอนนิ่งเงียบหลบตา ไม่ตอบคำถามนั้น และไม่ได้ถามกลับไปว่าทำไมเขาถึงยกเลิกนัดในครั้งนั้น ยังไงเสียมันก็เป็นเรื่องราวในอดีตไปแล้ว เธอจับมือแท็กแล้วพูดว่า
“แท็กอ่า..สักวันเธอจะต้องได้พบกับผู้หญิงที่มองเธอแบบผู้ชายคนหนึ่ง ผู้หญิงที่จะทำให้เธอนอนหลับได้โดยไม่ต้องกินยานอนหลับ และฉันหวังว่าเธอจะพบผู้หญิงคนนั้นในเร็ววันนะ
..ขอบคุณที่ครั้งหนึ่งคนดังระดับประเทศ ชเวแท็ก ได้มอบความรักอันมีคุณค่าให้กับผู้หญิงที่ไม่มีอะไรเก่งเลยสักอย่าง ผู้หญิงที่ไม่มีแม้แต่ความฝันในวัย 19 ความรักที่เธอมอบให้ฉันมันช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน และไม่ว่าจะยังไง..”
“เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไปนะ…..แท็กอ่า”
เรื่องราวของทั้งคู่จบลงแล้ว..คงเหลือแต่ความเป็นเพื่อนที่ยั่งยืน คืนนั้นแท็กไม่ได้กินยานอนหลับ เขานั่งทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่านมาเงียบๆ คนเดียว
ลาก่อน..รักครั้งแรก
หลังฉากประทับใจในการสารภาพรักของจองฮวันกับด็อกซอน พวกเขาทั้ง 4 คนนั่งพูดคุยกันถึงความหลังครั้งเด็กกันอย่างต่อเนื่อง
ดงรยงและซอนอูต่างสงสัยว่า จองฮวันไปหลงรักยัยเจ้าแม่ 989 ซองซูยอนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แน่นอนว่าคนอย่างจองฮวันไม่มีปริปากตอบอยู่แล้ว เขาได้แต่มองหน้าด็อกซอนและทั้งคู่ก็ยิ้มให้กันอีกครั้งหนึ่ง
ถึงตอนนี้ทั้งจองฮวันและด็อกซอนเองต่างก็แอบนึกย้อนไปถึงอดีตความผูกพันเมื่อ 6 ปีก่อนของพวกเขา
หลังจากกินอาหารกันไปหลายอย่างแล้ว ซอนอูมองนาฬิกา เริ่มบ่นว่าทำไมแท็กยังมาไม่ถึงสักที
“อ๋อ..ฉันลืมบอกพวกนายไป เมื่อกี้แท็กส่งเพจมาหาฉัน บอกว่าติดงานชมรมอยู่ อาจะมาช้า หรือไม่มาแล้ว” จองฮวันรีบตอบเพื่อนกลับไป..
อันที่จริงแล้วแท็กได้ฝากข้อความไว้มากกว่านี้
“จองฮวัน..ฉันขอโทษที่หลอกนายนะ ด็อกซอนปฏิเสธฉัน เธอรักนาย อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปแบบฉันล่ะ ถ้าวันนี้นายไม่สารภาพรักกับเธอ อาจจะไม่มีโอกาสอีกแล้วก็ได้ และฉันก็จะไม่มีวันให้อภัยนายด้วย”
จองฮวันผู้เคยปล่อยเวลาและโอกาสให้หลุดลอยไปหลายต่อหลายครั้ง เพราะความลังเลของตัวเอง หลังจากวางหูโทรศัพท์วันนี้เขาจึงไม่ลังเลอีกต่อไป…
ชเวแท็ก ถึงจะแพ้ในเกมรักครั้งนี้ แต่ยอดนักพาดุกอย่างเขาก็ไม่วายหลอกล่อให้คู่แข่งคิดยอมแพ้ และเอาคืนด้วยการบีบให้คู่แข่งเผยไพ่ใบสุดท้ายด้วยการให้สารภาพรักต่อหน้าเพื่อนๆ เขาเดินเกมต่อเนื่องแม้จะไม่ได้อยู่หน้ากระดานก็ตามที นี่สินะ…นักแข่งขันตัวจริง
หลังจากที่คุยกันอย่างสนุกสนานมานาน ดงรยงบอกให้เพื่อนเพจไปบอกแท็กว่าให้ไปเจอกันร้านหน้าเลย ทุกคนเก็บกระเป๋าลุกออกจากโต๊ะ เหลือเพียงแหวนเจ้าสาวของหนุ่มนักบินที่สาวเจ้าดันลืมทิ้งไว้
มกราคม ปี 2016
จองฮวันนักบินรบชื่อดัง..ให้สัมภาษณ์นักข่าวตัดพ้อเมียที่ลืมแหวนวงแรกที่เขามอบให้ไว้ที่ร้านอาหารในวันที่เขาสารภาพรักกับเธอ
“ย๊า..ก็ตอนนั้นฉันยังตื่นเต้นไม่หาย เธอเล่นมาสารภาพรักต่อหน้าเพื่อน ฉันไม่ทันได้ตั้งตัวเลย” ด็อกซอนแก้ตัว
นักข่าวถามต่อถึงจูบแรกของทั้งคู่
ทั้งสองตอบไม่ตรงกัน แถมยังมาทะเลาะกันเองอีกเพราะต่างคนต่างจำไม่ได้ว่าจูบแรกเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เพราะมันเกิดขึ้นหลังจากวันนั้นถี่มากจนลืมเลือนไปว่าครั้งไหนคือครั้งแรกกันแน่
ปี 1995
ชเวแท็ก หายหน้าหายตาไปหลังจากวันนั้น เขาตั้งหน้าตั้งตาตระเวนแข่งพาดุกอย่างเอาเป็นเอาตาย ตั้งแต่ต้นปีมาเขาชนะมากที่สุดในรอบปี และชนะเพิ่มมาขึ้นมาที่สุด และยังชนะการแข่งขันที่ยาวนานที่สุด รวมทั้งหมดถึง 41 ครั้ง ในปีนี้แท็กชนะครั้งใหญ่ถึง 111 ครั้ง
การเดินทางไปแข่งขันทั้งหมดนี้ของแท็ก ทำให้เพื่อนๆ ต่างไม่ได้เจอหน้าเขามาหลายเดือนแล้ว
———————————————————————————————–
ฤดูใบไม้ร่วง ปี 1995
ถึงวันสำคัญของหนึ่งในแก๊งเพื่อนสนิทซังมุนดง..วันนี้เป็นวันแต่งงานของซองซอนอูและซองโบรา ด็อกซอนแต่งตัวสวยมาช่วยดูแลความเรียบร้อยหน้างานในฐานะน้องเจ้าสาว ครอบครัวจองฮวัน พ่อ แม่ และพี่จองบง เดินทางมาถึงหน้างานพร้อมกัน
“ไออีกู ซองซาจัง” เสียงพ่อจองฮวันทักทายด็อกซอนดังมาแต่ไกลพร้อมยกมือตั้งตรงขึ้นประกอบเสียงแบบที่ทำเป็นประจำ
“ไออีกู คิมซาจัง” ด็อกซอนตะโกนและยกมือขึ้นทักทายรับมุขเหมือนทุกครั้ง
“ยินดีที่ได้รู้จัก ยินดีที่ได้พบ” ทั้งสองจับมือเช็คแฮนด์ ย่อเข่าขึ้นลงพูดไปทำไป เป็นท่าที่รามิรันเห็นแล้วต้องส่ายหัว แต่ก็แอบขำทุกครั้ง
หลังพ่อทักทายเสร็จ คราวนี้ถึงตาแม่บ้าง
“ครั้งนี้งานพี่สาวแต่งงาน ครั้งหน้าคงเป็นด็อกซอนใช่มั้ย?” แม่เสือสาวชีตาร์แห่งซังมุนดงแอบแซว ด็อกซอนยิ้มเขินอาย คราวนี้ไม่รู้จะรับมุขยังไง
คนที่เห็นจะถูกใจภาพตรงหน้าเป็นที่สุด คงหนีไม่พ้นจองฮวัน ในฐานะลูกชายและแฟนหนุ่ม เขาแอบอมยิ้มจนตาหยีที่เห็นพ่อแม่และแฟนสาวเข้ากันดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย นี่ถ้าพ่อแม่ได้ด็อกซอนเป็นสะใภ้คงถูกใจไม่น้อยเลยทีเดียว แค่คิดก็สุขใจเหลือเกิน..
งานพิธีใกล้จะถึงเวลาเริ่มแล้ว เพื่อนๆ ต่างเฝ้ารอการเดินทางมาร่วมงานของแท็ก ในที่สุดเขาก็เดินทางมาถึงงาน แม้จะเดินทางมาถึงช้าเล็กน้อย วันนี้หัวใจของเขาแข็งแกร่งขึ้นพร้อมที่จะเจอหน้าจองฮวันและด็อกซอนในฐานะเพื่อนสนิทได้แล้ว
“ย๊า! ย๊า! ชเวแท็ก…นายนี่มัน..จริงๆ เล้ย พวกฉันคิดถึงนายมากเลยรู้มั้ย ทำไมถึงมาช้าอย่างนี้” ดงรยงตะโกนถามก่อนจะเดินไปที่โพเดี่ยมพิธีกร
“ฉันหลงทางอะ” แท็กตอบเสียงอ่อยและยิ้มอย่างจ๋อยๆ
“ไอ้บ้านี่..เป็นถึงแชมป์พาดุกหลงทางได้ยังไงวะ” ดงรยงต่อว่าไม่ยั้ง
“แล้วที่ขึ้นมาช้านี่หาที่จอดรถอยู่ใช่มั้ย” เจ้าบ่าว ซอนอูที่เพิ่งเดินมาถึงเพื่อนๆ ทักขึ้น
แท็กยิ้มเจื่อนพร้อมทั้งพยักหน้ารับอย่างโดยดี ดงรยงและซอนอูต่างพากันขำและแซวแชมป์พาดุกระดับโลกกันยกใหญ่ แท็กหันมาทางจองฮวันที่นั่งอยู่ข้างด็อกซอน ตบไหล่เบาๆ ทั้งสองยิ้มให้กันเหมือนเมื่อก่อน
พิธีแต่งงานเป็นไปอย่างราบรื่นและสุดแสนจะประทับใจ หลังจบพิธีทุกคนรวมตัวกันเพื่อถ่ายรูปที่ระลึก
หลังถ่ายรูปครอบครัวเสร็จ ดงรยงประกาศขอถ่ายรูปเพื่อนๆ ต่อ ทุกคนเดินมาหาเจ้าบ่าว เจ้าสาวที่ยืนรออยู่หน้าแท่นพิธี ช่างแต่งหน้าขอซับหน้าเจ้าสาวเพิ่มเติม
เพื่อนทั้ง 5 คุยกัน ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน แซวด็อกซอนที่ร้องไห้จนตาเป็นแพนด้า
ระหว่างนั้น แท็กเดินมาใกล้ด็อกซอนที่ยืนอยู่ข้างจองฮวันและคว้าข้อมือด็อกซอนขึ้นมา
“ฉันขอยืมตัวพี่สาวคนนี้แป๊บนึงนะ” แท็กพูดพร้อมยิ้มหวานตาเจ้าเล่ห์ให้จองฮวัน
จองฮวันงงกับคำพูดของแท็กแต่ก็ยอมให้เอาตัวด็อกซอนไปแต่โดยดี
แท็กจับข้อมือด็อกซอนลากมายืนให้ห่างจองฮวัน ใกล้ๆ เจ้าสาวโบราที่กำลังซับหน้ารอถ่ายรูป เขายิ้มหวานจนเห็นฟันหน้าอย่างสดใสให้ด็อกซอนก่อนที่จะยกมือมาป้องปากเพื่อกระซิบข้างหูเธอ..
หลังได้ยินคำกระซิบของแท็ก ด็อกซอนถึงกับเอามือขึ้นปิดปากอมยิ้มยักไหล่ คอย่น
“..ย๊า!..” เสียงนักบินตาหยีที่เหลือบมองอยู่ทุกสถานการณ์ตะโกนขึ้นมาแบบจำต้องเก็บเสียงใส่ทั้งคู่ด้วยความหึงหวงแฟนสาว
แท็กและด็อกซอนหันไปตามเสียงที่ได้ยิน จองฮวันคิ้วขมวดเล็กน้อย ปากที่ตะโกนเมื่อกี้ยังอ้าค้างอยู่ไม่ทันได้หุบ แท็กอมยิ้มให้จองฮวัน ก่อนที่จะจับข้อมือด็อกซอนอีกครั้งเพื่อลากมายืนข้างเจ้าสาวโบราที่ซับหน้าเสร็จแล้ว
“พร้อมแล้วใช่มั้ยครับ” เสียงช่างภาพตะโกนถาม ทุกคนยืนเรียงเป็นหน้ากระดานหันไปหากล้องยิ้มสดใส
“ฮานา ทูล…เซ็ต” ช่างภาพตะโกนนับ นึง ส่อง ซั่ม ก่อนจะลั่นชัตเตอร์ แช๊ะ!
วันนี้เพื่อนทั้ง 5 คนได้รวมตัวกันอีกครั้ง มิตรภาพของพวกเขาไม่มีวันเปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ..ไม่ว่าจะผ่านเรื่องราวใดๆ มา และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหนก็ตาม…
“นี่เมื่อกี้ แท็กมันกระซิบอะไรเธอ” จองฮวันรีบดึงแฟนสาวมาถามหลังเสร็จสิ้นพิธีงานแต่งงานของซอนอู
ด็อกซอนมองหน้าแฟนหนุ่ม แล้วหันไปทางแท็กที่กำลังแจกลายเซ็นแฟนคลับในงานอยู่ แท็กเงยหน้าขึ้นหันมามองพอดี เขาโบกมือและยิ้มให้ด็อกซอน 1 ที ก่อนที่จะก้มลงเซ็นชื่อให้แฟนคลับต่อไป
ด็อกซอนหันมามองหน้าจองฮวันอีกครั้งและเขย่งเท้ายืดตัวขึ้น เอามือป้องข้างหูแฟนหนุ่ม ทำท่ากระซิบ จองฮวันย่อตัวลงเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ
“ความลับ!”
ด็อกซอนตะโกนเสียงดังใส่หูจองฮวัน พร้อมหัวเราะร่าในความอยากรู้อยากเห็นของเขา แล้ววิ่งหนีไปหาเจ้าสาวโบราที่กำลังจะเดินออกจาก Wedding Hall
แบะ แบ่ะ แบะ แบะๆๆๆๆๆ
จองฮวันหน้าเอ๋อ
“ย๊า..” เขาตะโกนในลำคอเบาๆ สั้นๆ คำเดียว หลังได้ยินและเห็นอากัปกิริยาของแฟนสาวคนตลกของเขา
จองฮวันก้มหน้าลงเล็กน้อย ยิ้มมุมปากทำตาหยีลง และเงยหน้าขึ้นหัวเราะ หึหึ ให้กับตัวเอง ถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมอง…ชเวแท็กที่ยังยืนแจกลายเซ็นและถ่ายรูปกับแฟนคลับอยู่ พลางคิดในใจ
..นี่ฉันจะต้องโดน ชเวแท็ก แก้เผ็ดไปทั้งชีวิตเลยสินะ แล้วยัยบ๊องนี่ก็เป็นไปกับเขาด้วย จองฮวันนึกเช่นนี้ในใจอย่างช่วยไม่ได้ ในขณะที่คิด คิ้วของเขาก็เริ่มขมวดขึ้นเองเล็กน้อย..โดยไม่รู้ตัว
ถึงตรงนี้ เขารู้สึกย้อนนึกไปถึงความหลังของเขากับด็อกซอนเมื่อ 6 ปีที่แล้ว
เดือนมกราคม ปี 2016
โบราแวะเอาของกินที่แม่ฝากมาให้น้องสาวและน้องเขยที่คอนโดเช่นเดียวกับในอดีตที่น้องสาวก็เคยเอาไปเธอบ่อยๆ ช่วงเตรียมสอบกฎหมาย
ระหว่างนั่งคุยกับด็อกซอนและจองฮวัน ซอนอู สามีโทรมาหาเธอหลายครั้ง รวมทั้งส่งข้อความมาจนในที่สุดโบราทนไม่ไหว เม้งใส่สามีไปหลายยกและผลุนผลันกลับบ้านไปเพื่อจัดการสามี
ด็อกซอนและจองฮวันเดาทางไว้แล้วตั้งแต่เห็นซอนอูเจ้าพ่อระเบียบและละเอียดโทรมาสายแรก มันต้องมีสายที่สองตามมาอย่างแน่นอน จองฮวันถึงกับนั่งนับนิ้วเป็นวินาทีที่โบราจะระเบิดลงเลยทีเดียว
เมื่อโบรากลับไปแล้ว ทั้งสองนั่งพูดคุยย้อนกลับไปถึงภาพวันแต่งงานอันชื่นมื่นของคู่นี้ จองฮวันพลันนึกไปถึงความลับที่แท็กกระซิบข้างหูด็อกซอน
“ยอโบย้า..ตอนงานแต่งพี่โบรา แท็กมันกระซิบอะไรกับเธอกันแน่ จนป่านนี้แล้วฉันยังไม่รู้เลยนะ” จองฮวันแอบถามถึงความลับครั้งอดีต
ด็อกซอนที่เพิ่งเดินกลับมานั่งที่โซฟาหลังเดินไปล็อคประตูห้อง อมยิ้มเล็กน้อยให้กับคำถามของสามีก่อนตอบ “อ๋อ..เรื่องนั้นน่ะเหรอ แท็กแค่กระซิบบอกฉันว่า..
.
.
.
.
.
.
เขาเจอผู้หญิงที่ทำให้เขาไม่ต้องกินยานอนหลับแล้ว”
ถึงจะผ่านไปนานกว่า 21 ปี แต่ด็อกซอนก็ยังจำได้ดี
“หืมม!” จองฮวันส่งเสียงอย่างสงสัยหลังได้ยินคำตอบ ดวงตาข้างซ้ายเบิกโตขึ้นและเลิกคิ้วขมวดขึ้นเล็กน้อย
“ย๊า! ย๊า..ไม่ต้องคิดอะไรแปลกๆ แบบนั้นเลยนะ” ด็อกซอนเบรกสกัดความคิดของสามีก่อนที่จะคิดไปถึงไหนต่อไหน
“ตอนที่ฉันปฏิเสธแท็กไป ฉันอวยพร..ขอให้เขาได้เจอกับผู้หญิงที่เขารัก คนที่ทำให้เขาอยู่ด้วยแล้วสบายใจจนนอนหลับได้แบบไม่ต้องพึ่งยานอนหลับน่ะ”
“หื้ออ” หลังได้ยินคำตอบ จองฮวันยิ่งสงสัยหนัก
“ใช่แล้ว ไม่ใช่คนปัจจุบันแน่นอนสิ” ด็อกซอนรีบตอบเพราะรู้ว่าสามีสงสัยอะไร
ที่จองฮวันสงสัยนั่นเป็นเพราะ ภรรยาของแท็กนั้นอายุน้อยกว่าเขาถึง 11 ปี นี่ถ้าเป็นคนเดียวกันกับตอนนั้นแสดงว่า ปี 1995 ภรรยาของแท็กจะมีอายุแค่ 14 ปีเท่านั้นเองนะ
ซึ่งจริงๆ แล้วต่อมา แท็กได้มาพบรักกับภรรยาคนปัจจุบันของเขาที่ชมรมพาดุก ในปี 2000 โดยในตอนนั้นเธอได้เข้ามาเป็นนักเล่นพาดุกมือสมัครเล่นขณะอายุ 20 ปี ส่วนแท็กในตอนนั้นอายุ 31 ปีแล้ว
(ส่วนเรื่องที่แท็กบอกกับด็อกซอนว่าเจอผู้หญิงที่ทำให้เขาไม่ต้องกินยานอนหลับแล้วนั้น
จริงๆ ด็อกซอนเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันมันเป็นเรื่องจริงหรือว่าแท็กแค่ต้องการให้เธอสบายใจ
และกลับมาคุยกับเขาได้อย่างเหมือนเดิม เพราะเธอเองก็ไม่เคยพบกับผู้หญิงคนที่ว่านั่นเลย)
“อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง” จองฮวันคลายสงสัย (เช่นเดียวกับคนอ่าน) เขารู้สึกสบายใจขึ้น พลางหยิบกล่องคุ้กกี้ขึ้นมาเปิดกิน ปากกินไปแต่ยังคาใจอีกเรื่อง
“แล้วตอนนั้นมันเรียกเธอว่าพี่สาวทำไม” ยังมีอีกเรื่องที่เขาเองก็ยังไม่เคยถามเช่นกัน
“ฉันบอกแท็กไปว่า คิดกับเขาเป็นแค่เพื่อนและน้องชาย..โอเคมั้ย” ด็อกซอนเริ่มตอบด้วยน้ำเสียงรำคาญเล็กน้อย หลังรู้สึกว่าเรื่องเริ่มจะยาว
จองฮวันอมยิ้มมุมปาก หลังได้ยินคำตอบ และไหนๆ ก็พูดถึงอดีตกันแล้ว เขายังคงถามต่ออีกว่า
“ยอโบ..แล้วตกลงพวกเราจูบกันครั้งแรกที่ไหนนะ” จองฮวันยังถามไม่หยุด
ถึงตอนนี้ ด็อกซอนไม่ตอบ มองหน้าสามี แล้วเลิกคิ้วชันอย่างช้าๆ เบ้ปาก เหลือบตามองไปที่กล่องใส่อาหารที่โบราเอามาฝาก ซึ่งยังคงตั้งกองอยู่บนโต๊ะอาหาร แล้วเขยิบเข้ามาชิดสามี ลากเสียงเข้มว่า
“กล่องใส่อาหาร!!”
จองฮวันมองตามไป รู้ทันทีที่ว่าถึงเวลาที่เขาต้องเอาของไปเก็บแล้ว จึงลุกขึ้นจากโซฟาตรงไปที่กล่องใส่อาหาร แล้วยกทั้งหมดไปเก็บในตู้เย็นแต่โดยดี ถึงจะโดนภรรยาใช้งาน แต่เขาก็ยังคงอมยิ้มตาหยีก้มหน้าพูดกับตัวเอง
“นี่ฉันคงใช้กรรมเรื่องความลังเลของตัวเองหมดไปแล้วใช่มั้ยนะ”
“ว่าไงนะ..” ด็อกซอนตะโกนถามจากโซฟาหลังจากได้ยินเสียงสามีแต่ฟังไม่ชัด
จองฮวันไม่ได้ตอบ แต่เดินไปหยิบกรอบรูปที่ชั้นวางมาอันหนึ่งแล้วเดินกลับตรงไปหาภรรยา
“หืม..คุณหยิบกรอบรูปนี้มาทำไม” ด็อกซอนเห็นแต่กรอบรูปแล้วแอบสงสัย
จองฮวันหันมายิ้มหวานให้กับเธอ และหันกลับมามองดูรูป ก่อนจะยื่นให้ด็อกซอนดู
รูปถ่ายในกรอบรูปนั้น ก็คือ รูปถ่ายคู่รูปแรกของจองฮวันกับด็อกซอนหลังงานคอนเสิร์ตนั่นเอง รูปที่ด็อกซอนเองก็เคยเอามาถามเขาว่าถ่ายด้วยกันเมื่อไหร่ ทั้งๆ ที่มีวันที่อยู่ในรูปอยู่แล้ว
วันนั้นกว่าจะได้รูปนี้มา เขาถึงกับต้องรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีในวินาทีนั้นโอบไหล่กระชากตัวเธอเข้ามาใกล้…นั่นเป็นการแสดงออกที่ดูจะมากที่สุดแล้วสำหรับหนุ่มซึนเดเระอย่างคิมจองฮวันในขณะนั้น
คืนนั้นจองฮวันเล่าย้อนถึงความหลังในอดีต อันเป็นความลับระหว่างเขากับแท็กให้กับด็อกซอนได้ฟัง เกี่ยวกับรูปถ่ายรูปนี้ที่ครั้งนึงเคยถูกเก็บอย่างดีในกระเป๋าเงินของเขา สาเหตุหนึ่งที่ทำให้เขาและแท็กไม่ได้สานต่อกับเธอเป็นเวลานานถึง 5 ปี โดยเรื่องนี้ด็อกซอนนั้นก็เพิ่งจะได้รับรู้ในวันนี้นี่เอง…
—Reply1988 ตอนจบเวอร์ชั่น ทีมซอกตึก จบบริบูรณ์—
สุดท้ายนี้อยากบอกว่า..รักทุกคน ทุกตัวละครในซังมุนดง อันนยอง..ซังมุนดง 1988
สถานที่ที่เกิดเรื่องราวทั้งหมดนี้ขึ้น
ฉันจะรักทุกคนในเรื่องนี้ตลอดไป…ซารางแฮ
อ่านจบ ไปเมาท์ต่อกันได้ที่ facebook KZabs ลิงค์ Reply1988 ตอนจบฉบับใหม่นี้: http://bit.ly/34feJ2d
อ่านต่อ
- [ย้อนวันวาน] 5 ปี Reply 1988 ปี 2015-2020 ตอนนี้แก๊งซังมุนดงเป็นยังไงกันบ้าง?
- ทำไมคุณถึงรัก REPLY ซีรีส์? (Reply 1997 | Reply 1994 | Reply 1988)
Source: (1) ต้นฉบับแรกนั้น แอดลงไว้ที่ Pantip.com ตั้งแต่เดือนมราคม ปี 2559 ค่ะ มีฉบับภาคผนวกในนั้นด้วยนะ
ติดตาม Content เนื้อหาดีๆ จาก KZabs ได้ 4 ช่องทาง
*ไม่อนุญาตให้คัดลอกบทความไปเผยแพร่ แต่สามารถแชร์ไปได้เลยค่ะ
