My Liberation Notes บันทึกอิสรภาพของ คุณกู เบื้องหลังชีวิตก่อนเจอมีจอง

เก็บตกความทรงจำกับบันทึกอิสรภาพของ คุณกู (ซนซอกกู) ใน My Liberation Notes

เพราะมีเธอ ชีวิตเขาจึงเป็นชีวิต

คุณกูปฏิบัติตาม Road Map ของยอมมีจองที่ปรึกษาการเลิกเหล้าที่เขาเลือกแทนหมอแบบไม่มีอิดออดและพร้อมต่อคอรส์การรักษาออกไปเรื่อย ๆ

ในตอนจบของ My Liberation Notes หลังจากเกิดเรื่องที่คุณกูถูกนักเลงทำร้ายที่บาร์โฮสต์ ส่วนพี่ฮยอนจิน รุ่นพี่คนสนิทก็หอบเงินทั้งหมดหนีไป เช้าวันรุ่งขึ้น ณ อะพาร์ตเมนต์หรูของตัวเอง คุณกู ตื่นขึ้นมา นั่งคิดอะไรบางอย่าง และตัดสินใจโทรหาพี่คนนี้

ทว่า…ปลายสายปิดเครื่องและเข้าสู่ระบบฝากข้อความ

คุณกูฝากข้อความเสียงบอกถึงการตัดสินใจละทิ้งและเก็บพี่คนนี้เข้ามาในลิสต์ของคนที่เขาจะพ่นคำด่าในตอนเช้า และฝากประโยคแค้นสุดท้ายไว้ว่า

“พี่..มีชีวิตอยู่…แล้วมาเจอกันนะ!”

แล้วเขาก็ตัดสินใจเปลี่ยนเสื้อ ยืนมองขวดเหล้าหน้าตู้เสื้อผ้า โกยมันออกและหยิบเงินหลายร้อยล้านวอนลงกระเป๋า

เมื่อไปถึงลิฟต์ เขาก็เจอเด็กน้อยน่ารักที่เขย่งเท้ากดเปิดลิฟต์รอคุณแม่ แต่มันทำให้เขาได้อานิสงส์ครั้งนี้ไปด้วย

เด็กน้อยแอบยืนมองเขาด้วยความน่ารัก และเขาเองก็มองเด็กน้อยกลับด้วยเหมือนกัน ถึงจะทำหน้านิ่ง แต่ในใจกลับเต้นไปถึง 7 วินาทีตั้งแต่เช้าของวันใหม่

เช้านี้ความสุขมาเคาะประตูแต่หัววันสินะ

ทั้งที่ในบางวัน แม้จะล่วงเลยไปจน ตะวันลับฟ้า เขาก็ยังไม่ได้เก็บแต้มความสุขเลยสักวินาทีเดียว

แต่ในวันนี้เริ่มต้นวันใหม่ได้ดีเลยทีเดียวแหละ

มีความสุขแบบนี้…ก็ต้องดื่มเหล้าเข้ม ๆ สินะตามตรรกะของเขา

คุณกูจึงเดินเข้าไปซื้อเหล้าในร้านสะดวกซื้อ เมื่อหยิบมันขึ้นมาเตรียมซดล้างความสุข เหรียญในกระเป๋าเสื้อก็กระเด็นออกมาแล้วกลิ้งตกไปในท่อ

คุณกูก้าวเท้าไปดูใกล้ ๆ เพื่อความแน่ใจ แล้วก็พบว่า เหรียญห้าร้อยวอนนั้น ไม่ได้ตกท่อไปอย่างที่คิด มันกลิ้งต่อไปและหยุดนอนลงอยู่ตรงตะแกรง ไม่รู้เหมือนกันว่า ตอนนั้นหัวใจเขาเต้นแรงไปกี่วินาที แต่ที่แน่ ๆ มันทำให้เขาตัดสินใจไม่ดื่มเหล้าขวดนั้นและยกให้คนไร้บ้านไป

สิ่งนี้บอกอะไรกับเราที่เป็นคนดู?

คุณกูผู้ไม่กล้าเผชิญหน้ากับความสุขอย่างที่มีจองเคยบอก เขาไม่เคยเชื่อว่าตัวเองจะมีความสุขติดต่อกันได้ การใจเต้นกับเด็กน้อยตั้งแต่เช้า มันก็คือความสุขแล้ว ดังนั้น สิ่งที่เขาคิดเสมอก็คือ โชคร้ายกำลังจะมาเยือน แต่เมื่อเดินไปดูใกล้ ก้มมองดูดี ๆ เหรียญนั้นไม่ได้กลิ้งตกท่อ แต่ยังอยู่บนตะแกรงเหล็กปิดฝาท่ออย่างเหลือเชื่อ

ความโชคร้ายไม่ได้ต่อแถวความสุขของเขาเสมอไป

เขาจึงตระหนักถึงการค่อย ๆ เริ่มทำตามมีจองทีละอย่าง ก้าวตามเธอทีละก้าว แล้วตามไปให้ถึง “จุดปลดปล่อยอิสรภาพ” ที่เธอค้นเจอก่อนแล้วและยืนรอเขาอยู่ตรงนั้น

เมื่อเขาไปถึงที่นั่น ก็คงตะโกนเรียกชื่อเธอเสียงดังกว่าเดิมว่า

“ยอมมีจอง!!!!”

และเขาคงดูน่ารักกว่าเดิมอีกเป็นร้อยเท่า

บทส่งท้าย เบื้องหลังชีวิตคุณกู

จากบทสนทนาระหว่างคุณกูกับเถ้าแก่แบค ทำให้เราได้รู้เบื้องหลังชีวิตที่ผ่านมาของเขา

“ฉันต้องฟังพวกคนเมาพูดเรื่อยเปื่อย ร้องเพลง อยู่ที่ชั้นใต้ดินแบบนี้มา 15 ปี ฉันเป็นเหมือนศพที่เดินไปเดินมาได้ แค่ยังหายใจอยู่ แต่นายเป็นคนช่วยชีวิตฉันไว้ก่อนฉันตาย โดยการแทงข้างหลังฉัน”

นอกจากนี้ ซีรีส์ก็ไม่ได้เปิดเผยความสัมพันธ์ของคุณกูกับพี่ฮยอนจินเป็นพิเศษ แต่ให้คนดูสังเกตจากบทสนทนาและการกระทำของคุณกูถึงจะรู้ว่า เขาให้ความสำคัญพี่คนนี้อย่างไร

อาจจะเป็นด้วยความที่เขาทำงานอยู่ตรงนี้มายาวนานถึง 15 ปี พี่ฮยอนจินก็เปิดบาร์โฮสต์เหมือนกัน จึงน่าจะเป็นคนที่เขาสนิทด้วยที่สุด เพราะเป็นคนที่ส่งข้อความมาหาตลอด และรู้ใจจับไต๋ได้ว่าคุณกูมีหญิง แถมยังเตือนสติตอนชวนกลับด้วยว่า

“ตอนนี้นายจะไม่ได้ตายด้วยน้ำมือเถ้าแก่แบค แต่จะตายด้วยน้ำมือท่านประธานแทน” นั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณกูรู้ว่า…

ถึงเวลาต้องไปแล้ว

ช่วงที่ทะเลาะกับเถ้าแก่แบค คุณกูกับพี่ฮยอนจินก็อยู่ฝ่ายเดียวกัน โดยเรื่องราวมันเริ่มต้นที่น้องสาวเถ้าแก่แบคเป็นผู้หญิงของคุณกู เธอเป็นโรคซึมเศร้า เขาจึงได้เล่าเรื่องหนึ่งที่เคยดูในทีวีให้เธอฟังว่า

“ในอเมริกา มีหน้าผาที่คนชอบไปกระโดดฆ่าตัวตาย แล้วก็มีการไปสัมภาษณ์ผู้ที่รอดชีวิต ทุกคนพูดเหมือน ๆ กันว่า พอตกลงมาได้ระยะสัก 2 ใน 3 ของความสูง ก็รู้สึกได้เลยว่า ความทุกข์เจียนตายที่พวกเขาเป็นอยู่ จริง ๆ แล้วมันก็ไม่ได้มีอะไรเลย”

แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ไม่รับคำปรึกษาและเลือกฆ่าตัวตายอยู่ดี

คุณกูบอกกับมีจองว่า เขาเป็นต้นเหตุให้ผู้หญิงคนนั้นตาย การอยู่กับผู้หญิงที่น่าเบื่อมาก ๆ มันทำให้เขายิ่งเหนื่อย

“หนวกหูน่า ฉันเข้าใจคนอย่างฉันเองคนเดียวก็พอ เธอไม่ต้องแสร้งทำเป็นรู้จักดีหรอก”

คุณกูย้อนนึกถึงช่วงเวลาที่เคยทะเลาะและตะคอกประโยคนี้กับผู้หญิงคนนั้นก่อนที่เธอจะตัดสินใจคิดสั้นจากไป

ส่วนกับมีจอง เธอมองเขาทะลุยิ่งกว่าแก้วใส

“คุณแข็งกระด้าง แล้วก็โปร่งใส…คุณโปร่งใสนะ”

มีจองเคยพูดกับคุณกูไว้แบบนี้ ซึ่งมันเป็นเรื่องจริงที่สุด และครั้งนี้เขายอมรับมันแต่โดยดี ไม่ว่าเขาจะทำอะไร ต้องการผลักไสเธอแค่ไหน หรือ คิดอะไรอยู่ มีจองก็ดูออกทั้งหมด

คุณกูเองก็แบ่งบันทึกอิสรภาพของเขาเป็น ก่อนและหลังเจอมีจอง เช่นเดียวกับที่เธอก็แบ่งบันทึกเป็น ก่อนและหลังเจอคุณกู

ย้อนกลับมาเรื่องที่เถ้าแก่แบคเจ็บแค้นเพราะยึดติดว่าคุณกูเป็นต้นเหตุให้น้องสาวตัวเองจากไป เขาจึงไปฟ้องท่านประธานเรื่องที่ทั้งคุณกูเองกับพี่ฮยอนจินเคยฮุบเงินระหว่างทำงาน ถึงแม้ว่าตัวเองก็เคยทำแบบนั้นด้วยเหมือนกัน

หลังจากท่านประธานชินได้รับรู้ ทั้งที่จริง ๆ ก็รู้เรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว และยังทำเป็นหลับตาข้างหนึ่ง แต่ก็อนุญาตให้เถ้าแก่แบคจัดการกับคนทรยศ

คุณกูจึงไม่มีทางเลือก ในขณะที่ตัวเองก็กำลังเสียใจ และสับสนกับการสูญเสีย จนแทบไม่มีเรี่ยวแรงจะยืนเลยด้วยซ้ำ

เขาเลือกที่จะหนี…

แต่เขาพลาดที่เผลอหลับบนรถไฟฟ้าและรถเที่ยวสุดท้ายก็ออกไปแล้ว มือถือก็ลืมไว้บนรถอีก

โชคชะตาพาเขาไปเจอกับเธอ

คุณกูสมเพชที่เถ้าแก่แบคอ้างว่าอยากแก้แค้นเขาเพราะเรื่องน้องสาว แต่แท้จริงแล้วเป็นข้ออ้างฮุบงานของคุณกูต่างหาก เพราะเขาไม่ได้ซ่อนตัวแบบมุดดินสักหน่อย แต่ไม่มีใครออกตามหาเขามากกว่า

เมื่อเวลาผ่านไปนาน และท่านประธานชินก็รู้แล้วว่า คุณกูดีที่สุด จึงมาชวนคุณกูกลับไป โดยบอกเหตุผลกับคุณกูว่า เงินตรงนี้มีแต่คนอยากฮุบทั้งนั้น ต่อให้สายเลือดเดียวกันมาทำ เงินก็รั่วไหลอยู่ดี เขาแค่เลือกคนที่แข็งแกร่งมาเท่านั้น เวลาไปไหนมาไหนจะได้เชิดหน้าชูตาเขาด้วย ซึ่งคนคนนั้นก็คือคุณกู แต่หลังจากเถ้าแก่แบคมาทำหน้าที่นี้แทน ไปไหนด้วยกัน ท่านประธานก็มีแต่รู้สึกขายหน้า

ท่านประธานยังชอบที่คุณกูไม่เล่นการพนัน ไม่ติดหญิง แต่เสียดายที่ติดเหล้า

ก่อนกลับไปที่เดิม คุณกูเคลียร์ทางด้วยการบอกเรื่องจริงว่า เด็กเก่าสมัยเขาทำบาร์โฮสต์ ตอนนี้ไปอยู่กับเถ้าแก่แบค และเจ้านั่นมันขายยา เถ้าแก่แบคเองก็ขายยา นั่นเป็นต้นเหตุให้พี่ฮยอนจินได้แก้แค้น และการไล่ล่าของตำรวจก็เริ่มต้นขึ้น จนเกิดอุบัติเหตุที่ทำให้อริคนสำคัญของคุณกูถึงแก่ความตาย

คุณกูไม่ได้อยากให้ทั้งเถ้าแก่แบคกับน้องสาวถึงกับต้องตาย แต่อะไร ๆ มันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ชีวิตบ้าบอนี้มันตลกสิ้นดี

และเมื่อคุณกูกลับไป…ชีวิตก็เหมือนเดิม มีทุกอย่างพร้อม เงินตรา อาภรณ์ ทรัพย์สิน บริวาร…แต่ดูว่างเปล่าเหลือเกิน

ทนคิดถึงมีจองอยู่อย่างนั้นนาน 3 ปี

แค่โทรหาเธอ ความสุขก็เดินมาหา รอยยิ้มก็กลับมา ความกล้าในการก้าวออกจากคุกขังใจก็ตามมา

สุดท้ายแล้ว…

เธอก็คือ ความสุขและอิสรภาพของเขา ความสุขที่จับต้องได้ ไม่ว่างเปล่า

“ยอมมีจอง!!!”

ลองตามหาและตะโกนเรียกความสุขของคุณดูนะ

“………….!!!”

อ่านต่อ

• รีวิวสปอย My Liberation Notes ตอนจบ บันทึกอิสรภาพหน้าสุดท้าย
• เฉลยปริศนาตอนจบ My Liberation Notes ใครงงมาตรงนี้ แล้วคุณจะเข้าใจยิ่งขึ้น
• รีวิวสปอย My Liberation Notes ตีความบันทึกอิสรภาพของ ยอมมีจอง
• 1# เรื่องย่อซีรีส์ Casino ชเวมินชิก ซนซอกกู Disney+ 2022
• ห้ามพลาด ซนซอกกู เล่าเรื่องส่วนตัว ความรัก สเปกสาว ที่ไม่เคยเปิดเผยที่ไหนมาก่อน